Wednesday, May 18, 2005

the few, the proud, santolan-annapolis crowd

araw araw sa mrt
pagpunta sa trabaho
at sa pag-uwi
aking napapansin
di maiwasang tumingin
mga bumababang mabilis
sa santolan-annapolis.
nakikipagtulakan
parating naiipit
paisa-isa silang
lumalabas pilit.
isipin mo naman
sa dinami-dami ng tao
bakit kakaunti
ang bumababa dito?

nakakaaliw, nakakatuwa
di maiwasang maisip
ang mga nanganganak na ina.
umiiri, nagsusumikap iluwa
ang sanggol
palabas ng bukana
humihilab ang tyan
anak, labas na dyan!

bawat taong lumalabas
sa santolan-annapolis
kailangan gumalaw,
lumabas ng mabilis
at pag nakaraos
at nakalabas na ng pinto,
mga taong naiwan,
muling pupunuin bawat kanto.

naisip ko ring bumaba dito
pero pagdating ng cubao,
ubos na ang mga tao
kaya hahayaan ko na sila
na bumaba paisa-isa
at aaliwin ko na lang ang sarili
sa kanilang pagbaba.


HAHAHAHA. sometimes i kill me.

5 comments:

  1. Anonymous11:19 AM

    Nais kong ipahayag
    nais kong ipadama
    para akong
    nasa "Conspiracy"
    natutulala
    sa iyong isang tula

    ReplyDelete
  2. hehehe
    sino po sila?

    ReplyDelete
  3. Gawa mo ba ito? Galeng naman! Yep, nakauwi rin ako sa wakas! Parang biglang dumami ang tao sa Baguio. Nakasara na yung newsstand sa corner ng Mido Inn! It was there for the longest time. Pati Pines Theater, sarado na rin! Waaaahhh. It was great to be back nonetheless.

    ReplyDelete
  4. oo nga. dami nang nagbago sa baguio. at oo, ako gumawa nito. pag nababaliw kasi ako nagsusulat na lang ako ng kung ano anong tula. :)

    ReplyDelete
  5. Anonymous10:19 PM

    me likey this poem. me likey to see this in print. :)

    fabulous photo of you, btw. :D

    ReplyDelete